Ostatnie dni października, przed listopadową słotą, nader często bywają okresem intensywnych przygotowań do nadejścia zimy. Od tej chwili dni będą już tylko coraz krótsze; błyskawicznie przeminęło babie lato; a kryształki zimna w powietrzu przypominają o nadchodzących śniegach. Szklarnie, które na ogół pełne są różnorodnych listków, łodyg, pnączy i fruktów, teraz są ciche i puste. Stodołę po sufit wypełnia siano, a spichlerze pełne są ziarna.
A mnisi zgromadzeni na wtorkowych nieszporach, modląc się starożytnym hymnem ,,Telluris alme conditor”, proszą Boga, aby i w nadchodzącym roku nadeszła wiosna:
By ziemia zaród wydała,
By krasą kwiatów zalśniła,
By w owoc była rodzajna,
By pokarm dała pożywny!
Najlepszy racz to dać Ojcze,
I równy z Ojcem Ty, Synu,
Co z Duchem, Dawcą radości,
Przez wieki wiecznie panujesz.
W wąchockim opactwie, ostatni tydzień października to czas dorocznego kiszenia kapusty. Jako, że nasza wspólnota liczy prawie trzydzieści osób, to i zapas tych wiktuałów wypełniał kolejne beczki. Wbrew pozorom – praca nader mozolna, gdyż do pojemnika wsypywano warstwę kapusty i przypraw, udeptywano gustownymi gumiakami, a nadmiar cieczy wylewano metalowym garnuszkiem. Tak przygotowana stanie się niedługo znakomitą bazą do kapuśniaku czy bigosu.
Z kolei ostatnimi z prac polowych było wybieranie obornika. Przy płycie obornikowej ustawiono cyklop, który mozolnie i dokładnie przenosił zawartość na rozrzutnik. Jego pracy z zaciekawieniem przyglądały się kury i kaczki (perliczki były raczej obojętne), gdyż ich wybieg od zachodu i południa graniczy z obornikiem. Wydobyty, przewieziony i rozrzucony, już użyźnia klasztorne grunty.
Przez stulecia pragnieniem cystersów było wierne wypełniane Reguły św. Benedykta, odczytując w duchu czasów, w jakim mnichom przyszło żyć, genialne myśli Regułodawcy. A Patriarcha Zachodu pouczał swoich duchowych synów: Wtedy bowiem są, naprawdę mnichami, gdy żyją z pracy rąk własnych, jak Ojcowie nasi i Apostołowie (RB 48, 8). Dlatego również i wszelkie prace polowe, wykonywane nowoczesnymi maszynami, wpisują nasz klasztor w długą tradycję europejskiego życia monastycznego.