W ostatni dzień roku kalendarzowego, szczególnie my chrześcijanie uświadamiamy sobie, że jesteśmy dziećmi czasu i dziećmi wieczności; żyjemy wprawdzie w czasie, a jednak żyjemy jeszcze ponad czasem. Nie zależmy od czasu, ale jest on dla nas tylko drogą do celu i środkiem do osiągnięcia wieczności. Najpiękniejszą Gwiazdą, która wskazuje nam ową drogę jest Maryja, którą w dniu 1 stycznia czcimy podniosłym tytułem Najświętszej Bożej Rodzicielki. Owa uroczystość jest odbiciem wieczności, gdyż nasza liturgia ziemska łączy się nierozerwalnie z nigdy nie kończącą się liturgią nieba. Pragnijmy więc wstąpić w jej wieczne bramy!
Tchnięci tą myślą, 31 grudnia 2020 r. o godz. 17 zostały odprawione nieszpory pontyfikalne, którym przewodniczył o. opat Eugeniusz. Pragnęliśmy u progu nowego roku kalendarzowego złożyć Bogu dziękczynienie za wybór Maryi na matkę Jego Syna, za jej wielki udział w tajemnicy Wcielenia, co pięknie wyraża antyfona, właśnie z owych nieszporów: O cudowna wymiano! Stwórca ludzkości przyjął duszę i ciało, narodził się z Dziewicy, a stając się człowiekiem bez udziału ziemskiego ojca, obdarzył nas swoim Bóstwem.
