Od początku czerwca trwają w naszym opactwie prace przy wymianie pokrycia dachowego na tzw. Opatówce. Inwestycja jest możliwa dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Aktualnie wymiana dotyczy skrzydła południowego – najbardziej interesującego pod względem historycznym. Jego ozdobą jest renesansowe sgraffito – dekoracja wykonaną z różnokolorowych warstw tynku. Prace przy pokryciu dachowym możliwą w następnych etapach gruntowną konserwację tego wyjątkowego przykładu malarstwa.
Nie wiadomo dokładnie, kiedy został wzniesiony Dom opata. Pierwotnie, zgodnie z zaleceniami Reguły św. Benedykta, opat mieszkał w wspólnym dormitorium, posiadając jednakże wydzieloną celę (prawdopodobnie w północnej części pomieszczenia). Osobny gmach dla zwierzchnika klasztoru pojawił się dopiero w XVI w., a obecna bryła budynku prawdopodobnie została uformowana za opata Piotra Borkowskiego (1504 – 1512). Był to jeszcze opat wybrany przez wspólnotę, pochodzący z rodu Dudninów herbu Łabądź, więc uproszczeniem staje się ukazywanie opatówki jako rezydencji wyłącznie opatów komendatoryjnych (ci pojawiają się w Wąchocku od 1543 r.). W substancję renesansowej budowli wtopiono dwa wcześniejsze relikty – skrzydło północne to średniowieczne, pierwotnie wolno stojące gdanisko, połączone gankiem z dormitorium; a krótkie skrzydło zachodnie, łączące się z fraternią, wykorzystało XIII – wieczne pomieszczenia nowicjatu i latryny. Dekorację sgraffitową, ozdabiającą elewację południową budynku, datuje się na 2 poł. XVI w.
W ciągu ostatnich dwóch lat udało się zmienić pokrycie dachowe na północnym i wschodnim skrzydle Domu opata. Dawna blacha stalowa została zastąpiona szlachetniejszą miedzią, a przegniłe części XIX – wiecznej więźby usunięto i uzupełniono zdrowym drewnem.
